#8: Over de helft alweer!
Door: Lotte & Marieke
Blijf op de hoogte en volg Lotte & Marieke
05 November 2015 | Gambia, Serekunda
Hallo allemaal!
Inmiddels zijn we al weer over de helft van onze reis, dat betekent dat er al meer dan 7 weken op zitten. Het aftellen kan voor jullie beginnen haha. Wij vermaken ons hier gelukkig nog steeds prima.
Zondag hebben we, na eerst heerlijk te hebben gezwommen bij het hotel en te hebben gegeten bij Yankuba, onze vier klasgenoten en twee docenten uitgezwaaid. Voor ons voelde dat wel weer even een beetje gek, ineens waren we weer de enige Nederlanders. Maar het omschakelen ging eigenlijk weer heel snel.
Op maandag zijn we namelijk begonnen op de medical ward. Dit is een soort interne verpleegafdeling waar eigenlijk van alles voorkomt. Beroertes, hartfalen, urineproblemen, diabetes, hoge bloeddruk, etc. Voor ons allemaal erg interessant! Op deze afdeling hebben we twee weken stage gelopen. We hadden het geluk dat er een leuke dokter was die ons van alles wilde uitleggen. Hij vertelde dat hij zelf in Engeland en Amerika heeft gewerkt en dus heel goed weet hoe het óók kan. We konden met hem goed praten over onze frustraties hier en hij was ook erg geïnteresseerd in hoe het er in Nederland aan toe gaat. Eindelijk iemand die ons begrijpt! We hebben aan het eind van de week zelfs nog wat met hem en een andere student gedronken. Hij vertelde dat hij dit alleen deed met mensen die indruk op hem maakten, doen we toch iets goed haha!
We maakten de eerste dag al een heel avontuur mee. Tijdens het meekijken bij het inbrengen van een drain in de longen, werd Marieke ineens duizelig en had het gevoel flauw te vallen. Of het door het nare beeld, de dorst of warmte komt weten we niet, maar iedereen was in ieder geval heel erg lief. Ze werd meteen naar een kamertje gebracht met drie verschillende dokters, haar bloeddruk, pols en bloedsuiker werd opgemeten. En er werd zelfs nog een malariatest gedaan. Gelukkig was alles goed (we hadden niet anders verwacht), maar wel lief dat iedereen meteen zo meelevend is. Ach, hebben wij er weer een spannend verhaal bij! ;-)
We zien op deze afdeling wel veel hele zieke mensen. Het lijkt wel alsof er hier een epidemie van beroertes is. Het nare is dat deze mensen eigenlijk allemaal te laat zijn om nog een goede behandeling te kunnen krijgen. Veel mensen hebben geen geld om een scan te laten maken of medicijnen te kopen of ze vragen te laat om hulp doordat ze geen kennis hebben over deze ziektes. Veel van deze mensen zijn dus helaas overleden. Voor ons soms best frustrerend, we willen zo graag helpen, maar we kunnen maar weinig voor ze doen.
We hebben op deze afdeling gelukkig ook veel geleerd. Zo hebben we beiden bloed afgenomen bij een patiënt. We hadden helaas beiden geen beginnersgeluk, maar de tweede keer lukte het ons wel! Ook heeft Lotte nog voor het eerst een katheter ingebracht, dit ging wel in één keer goed, yes!
Het hoofd van de afdeling was gelukkig ook erg tevreden over ons. We hebben namelijk voor ons performance assessment een 8 gekregen!
In het weekend zijn we met Sankung naar Banjul geweest. Hier heeft hij ons een rondleiding gegeven in het ziekenhuis. Dit ziekenhuis is een stuk groter dan hier in Serekunda. Normaal lopen de studenten van Saxion hier stage (wij zijn de eersten die in Serekunda stage lopen), maar de sfeer in Serekunda schijnt een stuk leuker te zijn. Hier zijn wij het wel mee eens!
Na de rondleiding zijn we nog over de markt gelopen en heeft Sankung ons de rivier laten zien. Hier hebben we weer een paar mooie foto’s gemaakt. Vooral Sankung vond het heel leuk om naar Banjul te gaan, omdat hij hier is opgegroeid. Hij kende dus zowat alle plaatsen en mensen, handig!
Later zijn we nog naar het strand geweest. Hier hebben we een tijdje zitten kletsen. We zagen hier nog een man die een soort aanval leek te hebben. Volgens Sankung was dit het Sickle Cell Syndrom, hij zei dat het vaker voorkwam dus hij keek er niet van op. Gelukkig waren er genoeg omstanders die hielpen en uiteindelijk leek het inderdaad beter te gaan, de man liep na een tijdje rustig in zijn eentje weg. Kan gewoon hier..
We houden het, zoals je merkt, nog wel even uit met z’n tweeën. We hebben nog steeds geen ruzie gehad en hebben na meer dan 7 weken nog steeds wat te kletsen. Ook de enveloppen die Lotte elke week van haar ouders en Marieke elke week van haar vriendinnen krijgt, helpen hier goed aan mee. We verheugen ons steeds weer op het moment dat we weer een envelop open mogen maken. De muur hangt hier inmiddels al aardig vol.
Waarschijnlijk is dit voorlopig één van onze laatste blogs. Onze stage in Serekunda zit er namelijk op en zaterdag vertrekken we naar Bansang. Hier gaan we 5 weken stage lopen. Het internet schijnt hier een stuk slechter te zijn, dus of er in deze periode nog een blog komt is nog even afwachten. Na de 5 weken stage gaan wij nog even een paar dagen genieten van een welverdiende vakantie. Hier kunnen we vast wel even op de wifi om jullie bij te praten.
Liefs van Lotte & Marieke
P.S. nog even voor jullie gemoedstoestand.. Jullie hoeven nog steeds niet bang te zijn dat jullie ons op moeten geven voor grenzeloos verliefd of de kerstspecial van all you need is love! ;-)
Inmiddels zijn we al weer over de helft van onze reis, dat betekent dat er al meer dan 7 weken op zitten. Het aftellen kan voor jullie beginnen haha. Wij vermaken ons hier gelukkig nog steeds prima.
Zondag hebben we, na eerst heerlijk te hebben gezwommen bij het hotel en te hebben gegeten bij Yankuba, onze vier klasgenoten en twee docenten uitgezwaaid. Voor ons voelde dat wel weer even een beetje gek, ineens waren we weer de enige Nederlanders. Maar het omschakelen ging eigenlijk weer heel snel.
Op maandag zijn we namelijk begonnen op de medical ward. Dit is een soort interne verpleegafdeling waar eigenlijk van alles voorkomt. Beroertes, hartfalen, urineproblemen, diabetes, hoge bloeddruk, etc. Voor ons allemaal erg interessant! Op deze afdeling hebben we twee weken stage gelopen. We hadden het geluk dat er een leuke dokter was die ons van alles wilde uitleggen. Hij vertelde dat hij zelf in Engeland en Amerika heeft gewerkt en dus heel goed weet hoe het óók kan. We konden met hem goed praten over onze frustraties hier en hij was ook erg geïnteresseerd in hoe het er in Nederland aan toe gaat. Eindelijk iemand die ons begrijpt! We hebben aan het eind van de week zelfs nog wat met hem en een andere student gedronken. Hij vertelde dat hij dit alleen deed met mensen die indruk op hem maakten, doen we toch iets goed haha!
We maakten de eerste dag al een heel avontuur mee. Tijdens het meekijken bij het inbrengen van een drain in de longen, werd Marieke ineens duizelig en had het gevoel flauw te vallen. Of het door het nare beeld, de dorst of warmte komt weten we niet, maar iedereen was in ieder geval heel erg lief. Ze werd meteen naar een kamertje gebracht met drie verschillende dokters, haar bloeddruk, pols en bloedsuiker werd opgemeten. En er werd zelfs nog een malariatest gedaan. Gelukkig was alles goed (we hadden niet anders verwacht), maar wel lief dat iedereen meteen zo meelevend is. Ach, hebben wij er weer een spannend verhaal bij! ;-)
We zien op deze afdeling wel veel hele zieke mensen. Het lijkt wel alsof er hier een epidemie van beroertes is. Het nare is dat deze mensen eigenlijk allemaal te laat zijn om nog een goede behandeling te kunnen krijgen. Veel mensen hebben geen geld om een scan te laten maken of medicijnen te kopen of ze vragen te laat om hulp doordat ze geen kennis hebben over deze ziektes. Veel van deze mensen zijn dus helaas overleden. Voor ons soms best frustrerend, we willen zo graag helpen, maar we kunnen maar weinig voor ze doen.
We hebben op deze afdeling gelukkig ook veel geleerd. Zo hebben we beiden bloed afgenomen bij een patiënt. We hadden helaas beiden geen beginnersgeluk, maar de tweede keer lukte het ons wel! Ook heeft Lotte nog voor het eerst een katheter ingebracht, dit ging wel in één keer goed, yes!
Het hoofd van de afdeling was gelukkig ook erg tevreden over ons. We hebben namelijk voor ons performance assessment een 8 gekregen!
In het weekend zijn we met Sankung naar Banjul geweest. Hier heeft hij ons een rondleiding gegeven in het ziekenhuis. Dit ziekenhuis is een stuk groter dan hier in Serekunda. Normaal lopen de studenten van Saxion hier stage (wij zijn de eersten die in Serekunda stage lopen), maar de sfeer in Serekunda schijnt een stuk leuker te zijn. Hier zijn wij het wel mee eens!
Na de rondleiding zijn we nog over de markt gelopen en heeft Sankung ons de rivier laten zien. Hier hebben we weer een paar mooie foto’s gemaakt. Vooral Sankung vond het heel leuk om naar Banjul te gaan, omdat hij hier is opgegroeid. Hij kende dus zowat alle plaatsen en mensen, handig!
Later zijn we nog naar het strand geweest. Hier hebben we een tijdje zitten kletsen. We zagen hier nog een man die een soort aanval leek te hebben. Volgens Sankung was dit het Sickle Cell Syndrom, hij zei dat het vaker voorkwam dus hij keek er niet van op. Gelukkig waren er genoeg omstanders die hielpen en uiteindelijk leek het inderdaad beter te gaan, de man liep na een tijdje rustig in zijn eentje weg. Kan gewoon hier..
We houden het, zoals je merkt, nog wel even uit met z’n tweeën. We hebben nog steeds geen ruzie gehad en hebben na meer dan 7 weken nog steeds wat te kletsen. Ook de enveloppen die Lotte elke week van haar ouders en Marieke elke week van haar vriendinnen krijgt, helpen hier goed aan mee. We verheugen ons steeds weer op het moment dat we weer een envelop open mogen maken. De muur hangt hier inmiddels al aardig vol.
Waarschijnlijk is dit voorlopig één van onze laatste blogs. Onze stage in Serekunda zit er namelijk op en zaterdag vertrekken we naar Bansang. Hier gaan we 5 weken stage lopen. Het internet schijnt hier een stuk slechter te zijn, dus of er in deze periode nog een blog komt is nog even afwachten. Na de 5 weken stage gaan wij nog even een paar dagen genieten van een welverdiende vakantie. Hier kunnen we vast wel even op de wifi om jullie bij te praten.
Liefs van Lotte & Marieke
P.S. nog even voor jullie gemoedstoestand.. Jullie hoeven nog steeds niet bang te zijn dat jullie ons op moeten geven voor grenzeloos verliefd of de kerstspecial van all you need is love! ;-)
-
05 November 2015 - 18:14
Annie Onstenk:
lieve Lotte en Marieke nog veel plezier daar en tot gauw -
05 November 2015 - 18:56
Eline Katerberg:
Haha, ik wilde net een mailtje sturen naar.... ik-ben-zijn-naam-kwijt-van-All-you-need-is-love. He, jammer.
Maar super om te lezen dat het nog steeds goed gaat. Wel heftig van die ziektes daar.
De tijd gaat snel, maar geniet van alle mooie dingen!!
Liefs en dikke knuffel X -
06 November 2015 - 00:23
Natasja:
Fijn dat jullie zoveel leren en de sfeer er in ieder geval goed is:) Ik vind het erg leuk om jullie verslagen steeds te lezen en wat van jullie te horen! Veel succes nog de komende weken!
-
06 November 2015 - 10:31
Henrika :
Hee Lotte en Marieke, Leuke verhalen schrijven jullie! Nog heel veel plezier daar! -
06 November 2015 - 14:59
Hennie:
Wat een mooi verhaal weer.
succes nog met jullie stage.
Pas goed op jullie zelf
gr Hennie -
06 November 2015 - 20:11
Opa Wamelink:
Beste lotte en marieke
Ik hoor en zie dat jullie het heel goed naar de zin hebben .
Ik zit hier in het verzorgings tehuis in l'voorde het gaat me goed .Het allerbeste met jullie .
Groetjes . -
08 November 2015 - 17:08
Marja, Lian En Henk:
Lieve meiden
Het is niet te geloven maar wij uit Westervoort gaan jullie nu ook eindelijk volgen..... We gaan nu allle verhalen inhalen en wensen jullie nog een prachtige tijd toe. Hopelijk blijft het internet op de nieuwe plek goed werken zodat er contact blijft met de verre Achterhoek en dus nu ook met het verre Westervoort.
dikke knffl voor jullie van Lian, Marja en Henk -
10 November 2015 - 19:32
Wies En Wil :
Wat een belevenissen weer en wat veel ervaringen voor jullie opleiding. Gelukkig kunnen ze in nederland wel veel doen voor patienten met beroertes tec. Jullie schrijven leuk. Misschien een ideetje om er straks iets mee te doen. Nog maar een week of 5 en dan sluit iedereen jullie hier weer in de armen. Wel heftige ervaring voor Marieke toen ze ff niet lekker wed. Liefs wies en wil.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
