#3: We zijn er!
Blijf op de hoogte en volg Lotte & Marieke
16 September 2015 | Gambia, Serekunda
Hallo!
Eindelijk, na al die maanden voorbereiden, zijn we in de nacht van maandag op dinsdag geland in Gambia. Onze ouders en Roel brachten ons weg naar Schiphol waar we samen nog een keer geluncht hebben. Tegen half 4 namen we afscheid en kon onze reis beginnen! Na 2 keer door de security te zijn geweest, volgende keer is het slimmer om onze vloeistoffen wel meteen uit de handbagage te halen…, vertrok om 18.45 een uur later dan gepland ons vliegtuig richting Casa Blanca. Na 3.5 uur vliegen kwamen we hier aan. Hier opnieuw door de security waar we meteen voor de gek gehouden worden omdat we de taal niet begrijpen. Om 00.40 uur vertrok het vliegtuig richting Banjul. We waren van plan om te gaan slapen, maar blijkbaar eten ze in Afrika om half 2 ’s nachts nog warm. In plaats van de slaap die we zo graag wilden, zaten we dus aan de kip met doperwten.
Toen we uit het vliegtuig stapten in Banjul kwam de enorme hitte ons gelijk tegemoet, even wennen! Voordat we de hal van het vliegveld in mochten werden we gecontroleerd op koorts, gelukkig mochten we door. Bij het invullen van het registratieformulier voor de douane merkten we gelijk hoe behulpzaam alle Gambiaanse mannen zijn. In minder dan 10 minuten stonden er 5 mannen om ons heen. Bij de douane zelf vonden ze het maar raar dat we nog studenten waren, hij vond ons hier te mooi voor (begrijpelijk natuurlijk..). Bij de bagage hadden we nauwelijks tijd om met onze ogen te knipperen toen een man onze bagage al op zijn karretje had liggen. Bij de security scan bleek dat in de koffer van Marieke iets zou zitten wat niet mag, achteraf bleek dit allemaal te gaan om geld. Toen we deze man wat kleingeld gaven kreeg Marieke haar koffer weer terug.
Eindelijk konden we Yankuba gaan zoeken, dit is de contactpersoon van school hier en onze ‘chauffeur’. Yankuba stond alleen niet op het vliegveld….en nu? De opdringerige man van de koffers heeft Yankuba uiteindelijk kunnen bellen en hieruit bleek dat Yankuba dacht dat we 24 uur later aan zouden komen. Na een halfuur wachten in het gezelschap van een aardige politieman kwam Yankuba daar eindelijk en konden we naar Serekunda. Tenminste, dat dachten we…De aan ons beloofde kamer was al verhuurd waardoor we deze nacht in een hotel in Banjul moesten slapen, het Woodpecker hotel.
Na 2 uur slapen ontbeten we met een English Breakfast in het hotel. Na nog een paar uur slaap kwam Yankuba ons ophalen om ons naar Serekunda te brengen. Dit was een indrukwekkende autorit. Hier zagen we Afrika zoals op televisie; overal auto’s, kinderen die met fietsbanden aan het spelen zijn, hangende schapenlijken, honderden winkeltjes langs de weg en overal kuddes rammen. Deze rammen weten hun lot nog niet, maar volgende week is het offerfeest dus we vermoeden dat er dan een stuk minder langs de weg staan. In Serekunda ontmoetten we in het ziekenhuis Baba, de directeur, en Sankung, de IT specialist. We worden hartelijk verwelkomd en voelen ons al snel op ons gemak. Alle mensen zijn aardig en hebben een oprechte interesse in je. Overal om ons heen horen we ‘it’s nice to be nice, it costs nothing more’. Van Baba en Sankung krijgen we een kamer aangewezen waar normaal dokters in slapen die nachtdienst hebben. Voor Gambiaanse begrippen hebben we een vrij luxe kamer met een douche, toilet, wastafel, bed, koelkast en een gasstelletje. We slapen dus middenin het ziekenhuis, boven de verloskamers dus de oordoppen komen hier wel van pas!
Ongeveer midden op de middag zijn we met Yankuba naar de stad gegaan. Hier hebben we euro’s gewisseld voor dalasi, 1 euro is ongeveer 50 dalasi dus we hebben flinke stapels geld hier. Ook hebben we een gambiaanse telefoonkaart gekocht en zijn we boodschappen gaan halen. Water stond hoog bovenaan de lijst want het is hier echt ongelooflijk warm. Als je niks doet loopt het zweet alsnog langs je lichaam. Daarnaast hebben we pannen, bestek, borden, bekers en eten gekocht. Na de boodschappen zijn we terug gegaan naar ons huisje waar we de koffers hebben uitgepakt en de boel hebben ingericht. Bij het ophangen van de klamboe’s kwamen we erachter dat het plafond te hoog is en de muren te hard zijn om de klamboe aan op te hangen. Echter zitten er 2 schroeven in de muur maar hiervoor zouden we het bed moeten verplaatsen. Dit leek ons een slim idee tot we dit gingen uitvoeren. Bij het verschuiven vielen de latten uit de bodem en kwamen we erachter dat het bed op stenen staat omdat hij anders uit elkaar valt. Het bed toch maar niet verplaatst waardoor Marieke nu bij Lotte’s voeten ligt en andersom.
Nadat we alles klaar hadden zijn we met Sankung in de stad wat gaan eten. Bij Ceasar’s hebben we een burger gegeten en PSV-Manchester United gekeken. Sankung was erg blij dat PSV won, hij past zich al goed aan. Na het eten zijn we terug naar ons huisje gegaan. Na deze dag vol indrukken zijn we allebei erg moe. Het slapen moest alleen nog even wachten… We wilden beiden even snel gaan douchen toen we eerst een salamander hier binnen zagen lopen. Na hier 10 minuten naar gezocht te hebben, hebben we de salamander nog niet gezien en besluiten we te gaan douchen. Net wanneer Lotte met shampoo in haar haren onder de douche staat, houdt het water ermee op. Marieke besluit naar beneden te gaan om hulp te vragen en het water weer aan te zetten. Na met 6 verschillende mannen het hele ziekenhuis door te zijn geweest, in het donker, deed het water het weer en konden we beide eindelijk douchen.
We besluiten te gaan slapen en hebben de eerste nacht prima geslapen. De lattenbodem viel wel half uit elkaar en het was erg warm, maar dat hoort erbij hier. Op deze tweede dag krijgen we een rondleiding van Sankung door het ziekenhuis. Een andere Nederlandse vrouw, uit Twente!, loopt de rondleiding met ons mee. Zij werkt in Nederland in de thuiszorg en is hier nu een week voor vakantie. Het ziekenhuis bestaat uit de afdelingen: eerste hulp, laboratorium, röntgen, tandarts, 2 operatiekamers, kraam, kinder, verpleegafdeling voor mannen en 1 voor vrouwen, chirurgie, gynaecologie en een apotheek. Op al deze afdelingen mochten we rondkijken en vragen stellen. Erg veel indrukken. Moeders met kleine baby’s, oude mensen die nauwelijks kunnen lopen, vele lange wachtrijen en een hele andere hygiëne dan in Nederland.
Kortom, nu al erg veel indrukken van het ziekenhuis, de stad en de mensen hier in Gambia. Iedereen is erg aardig en betrokken en we voelen ons erg welkom hier. En zoals iemand hier zei; ‘work work work, eat eat eat, sleep sleep sleep’ dan krijgen we geen last van heimwee en missen we het thuis niet.
Liefs, Marieke en Lotte
Eindelijk, na al die maanden voorbereiden, zijn we in de nacht van maandag op dinsdag geland in Gambia. Onze ouders en Roel brachten ons weg naar Schiphol waar we samen nog een keer geluncht hebben. Tegen half 4 namen we afscheid en kon onze reis beginnen! Na 2 keer door de security te zijn geweest, volgende keer is het slimmer om onze vloeistoffen wel meteen uit de handbagage te halen…, vertrok om 18.45 een uur later dan gepland ons vliegtuig richting Casa Blanca. Na 3.5 uur vliegen kwamen we hier aan. Hier opnieuw door de security waar we meteen voor de gek gehouden worden omdat we de taal niet begrijpen. Om 00.40 uur vertrok het vliegtuig richting Banjul. We waren van plan om te gaan slapen, maar blijkbaar eten ze in Afrika om half 2 ’s nachts nog warm. In plaats van de slaap die we zo graag wilden, zaten we dus aan de kip met doperwten.
Toen we uit het vliegtuig stapten in Banjul kwam de enorme hitte ons gelijk tegemoet, even wennen! Voordat we de hal van het vliegveld in mochten werden we gecontroleerd op koorts, gelukkig mochten we door. Bij het invullen van het registratieformulier voor de douane merkten we gelijk hoe behulpzaam alle Gambiaanse mannen zijn. In minder dan 10 minuten stonden er 5 mannen om ons heen. Bij de douane zelf vonden ze het maar raar dat we nog studenten waren, hij vond ons hier te mooi voor (begrijpelijk natuurlijk..). Bij de bagage hadden we nauwelijks tijd om met onze ogen te knipperen toen een man onze bagage al op zijn karretje had liggen. Bij de security scan bleek dat in de koffer van Marieke iets zou zitten wat niet mag, achteraf bleek dit allemaal te gaan om geld. Toen we deze man wat kleingeld gaven kreeg Marieke haar koffer weer terug.
Eindelijk konden we Yankuba gaan zoeken, dit is de contactpersoon van school hier en onze ‘chauffeur’. Yankuba stond alleen niet op het vliegveld….en nu? De opdringerige man van de koffers heeft Yankuba uiteindelijk kunnen bellen en hieruit bleek dat Yankuba dacht dat we 24 uur later aan zouden komen. Na een halfuur wachten in het gezelschap van een aardige politieman kwam Yankuba daar eindelijk en konden we naar Serekunda. Tenminste, dat dachten we…De aan ons beloofde kamer was al verhuurd waardoor we deze nacht in een hotel in Banjul moesten slapen, het Woodpecker hotel.
Na 2 uur slapen ontbeten we met een English Breakfast in het hotel. Na nog een paar uur slaap kwam Yankuba ons ophalen om ons naar Serekunda te brengen. Dit was een indrukwekkende autorit. Hier zagen we Afrika zoals op televisie; overal auto’s, kinderen die met fietsbanden aan het spelen zijn, hangende schapenlijken, honderden winkeltjes langs de weg en overal kuddes rammen. Deze rammen weten hun lot nog niet, maar volgende week is het offerfeest dus we vermoeden dat er dan een stuk minder langs de weg staan. In Serekunda ontmoetten we in het ziekenhuis Baba, de directeur, en Sankung, de IT specialist. We worden hartelijk verwelkomd en voelen ons al snel op ons gemak. Alle mensen zijn aardig en hebben een oprechte interesse in je. Overal om ons heen horen we ‘it’s nice to be nice, it costs nothing more’. Van Baba en Sankung krijgen we een kamer aangewezen waar normaal dokters in slapen die nachtdienst hebben. Voor Gambiaanse begrippen hebben we een vrij luxe kamer met een douche, toilet, wastafel, bed, koelkast en een gasstelletje. We slapen dus middenin het ziekenhuis, boven de verloskamers dus de oordoppen komen hier wel van pas!
Ongeveer midden op de middag zijn we met Yankuba naar de stad gegaan. Hier hebben we euro’s gewisseld voor dalasi, 1 euro is ongeveer 50 dalasi dus we hebben flinke stapels geld hier. Ook hebben we een gambiaanse telefoonkaart gekocht en zijn we boodschappen gaan halen. Water stond hoog bovenaan de lijst want het is hier echt ongelooflijk warm. Als je niks doet loopt het zweet alsnog langs je lichaam. Daarnaast hebben we pannen, bestek, borden, bekers en eten gekocht. Na de boodschappen zijn we terug gegaan naar ons huisje waar we de koffers hebben uitgepakt en de boel hebben ingericht. Bij het ophangen van de klamboe’s kwamen we erachter dat het plafond te hoog is en de muren te hard zijn om de klamboe aan op te hangen. Echter zitten er 2 schroeven in de muur maar hiervoor zouden we het bed moeten verplaatsen. Dit leek ons een slim idee tot we dit gingen uitvoeren. Bij het verschuiven vielen de latten uit de bodem en kwamen we erachter dat het bed op stenen staat omdat hij anders uit elkaar valt. Het bed toch maar niet verplaatst waardoor Marieke nu bij Lotte’s voeten ligt en andersom.
Nadat we alles klaar hadden zijn we met Sankung in de stad wat gaan eten. Bij Ceasar’s hebben we een burger gegeten en PSV-Manchester United gekeken. Sankung was erg blij dat PSV won, hij past zich al goed aan. Na het eten zijn we terug naar ons huisje gegaan. Na deze dag vol indrukken zijn we allebei erg moe. Het slapen moest alleen nog even wachten… We wilden beiden even snel gaan douchen toen we eerst een salamander hier binnen zagen lopen. Na hier 10 minuten naar gezocht te hebben, hebben we de salamander nog niet gezien en besluiten we te gaan douchen. Net wanneer Lotte met shampoo in haar haren onder de douche staat, houdt het water ermee op. Marieke besluit naar beneden te gaan om hulp te vragen en het water weer aan te zetten. Na met 6 verschillende mannen het hele ziekenhuis door te zijn geweest, in het donker, deed het water het weer en konden we beide eindelijk douchen.
We besluiten te gaan slapen en hebben de eerste nacht prima geslapen. De lattenbodem viel wel half uit elkaar en het was erg warm, maar dat hoort erbij hier. Op deze tweede dag krijgen we een rondleiding van Sankung door het ziekenhuis. Een andere Nederlandse vrouw, uit Twente!, loopt de rondleiding met ons mee. Zij werkt in Nederland in de thuiszorg en is hier nu een week voor vakantie. Het ziekenhuis bestaat uit de afdelingen: eerste hulp, laboratorium, röntgen, tandarts, 2 operatiekamers, kraam, kinder, verpleegafdeling voor mannen en 1 voor vrouwen, chirurgie, gynaecologie en een apotheek. Op al deze afdelingen mochten we rondkijken en vragen stellen. Erg veel indrukken. Moeders met kleine baby’s, oude mensen die nauwelijks kunnen lopen, vele lange wachtrijen en een hele andere hygiëne dan in Nederland.
Kortom, nu al erg veel indrukken van het ziekenhuis, de stad en de mensen hier in Gambia. Iedereen is erg aardig en betrokken en we voelen ons erg welkom hier. En zoals iemand hier zei; ‘work work work, eat eat eat, sleep sleep sleep’ dan krijgen we geen last van heimwee en missen we het thuis niet.
Liefs, Marieke en Lotte
-
16 September 2015 - 18:00
Riëtte :
Wauw wat een lang verhaal....mooi man.... xxx -
16 September 2015 - 18:12
Annemiek:
Leuk om te lezen dames. -
16 September 2015 - 18:26
Hennie:
Hallo Marieke en Lotte,
Wat een mooi verhaal hebben jullie geschreven en wat hebben jullie al veel mee gemaakt.
veel succes daar -
16 September 2015 - 18:43
Eline:
Boerinnen!!
Oh nee. Verpleegkundigen deze komende weken. Wat een verhaal, wel typisch met die douche, dat bed en al die mannen ^^ ..
Super leuk om van jullie te horen en als ik me niet vergis, gaan jullie flink genieten! :)
Geniet van alles en tot gauw op Skype.
Dikke knuffel xx -
16 September 2015 - 18:56
Ineke Wesselink:
Mooi verslag en wat een belevenissen in een paar dagen. -
16 September 2015 - 19:34
Tineke:
Een indrukwekkend begin van een periode waarin jullie vast nog heel veel gaan meemaken ! Geniet ervan en blijf jezelf ! ik wacht vol spanning op jullie volgende verhaal !
xx -
16 September 2015 - 20:56
Monique B:
Jeee zeg!! Dappere meiden, jullie komen er wel! WE blijven jullie volgen! -
16 September 2015 - 23:16
Henny Te B:
Geweldig verhaal.....ik blijf jullie wel volgen!!
-
17 September 2015 - 09:37
Juliët:
Super fijn dat jullie goed zijn aangekomen! Heel veel succes met de eerste dagen stage zo. En ga vooral zo door met deze leuke verhalen, ik heb echt gelachen haha! Xx -
17 September 2015 - 20:47
Esther:
Wauwie, mooi verhaal!
En meteen in aanraking gekomen met corruptie zo te lezen ;) Tsja, je kunt er helaas niet onderuit. Interessante dingen hebben jullie ook al meegemaakt, maar ik lees alles met een lach! En ik denk dat jullie er ook wel om konden lachen ;)
Keep up the good work en succes!
xxx Es -
17 September 2015 - 23:58
Wies En Wil:
Wat ongelooflijk leuk om julllie eerste belevenissen te lezen. Dat wordt genieten voor ons de komende maanden. Sommige dingen al herkenbaar. Wij genieten nog ff in Amerika
liefs van ons beiden. -
21 September 2015 - 19:15
Mar10e:
Heel leuk om te lezen! Keep up the good work!
Liefs, Mar10e. -
21 September 2015 - 22:17
Hans W.:
Wat een belevenissen ,prachtig !
Ik mis je wel Marieke , want nu moet ik vaak zelf weer koken !
Have fun met z'n beide .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
