#5: visum, bevallingen, keizersneden en voetbal.

Hallo allemaal!

Er is alweer ruim een week voorbij sinds onze vorige blog en de tijd is hier voorbij gevlogen! Het is nog steeds erg warm hier en het regent erg weinig voor een regenseizoen. Alleen aan het einde van de middag en ’s nachts valt er soms een harde bui.

Na een rustig weekend begon vorige week maandag (28-9) de tweede en laatste stageweek op de kinderafdeling. De dag begon gelijk heftig met twee reanimaties naast elkaar in minder dan een halfuur. De eerste reanimatie was bij een babytje van een paar dagen oud, deze is helaas overleden. Wanneer de artsen stopten met reanimeren stopte het meisje in het bed ernaast met ademhalen, dit meisje was 7 jaar oud en was ernstig ondervoed en had hartproblemen. De moeder van dit meisje had erg veel verdriet en Lotte is bij haar gaan staan om haar te troosten. Helaas heeft dit meisje het ook niet gered… We verbazen ons beide opnieuw over de langzame manier van werken hier en het feit dat er totaal geen aandacht is voor de verdrietige familie. De moeder van het meisje wat is overleden, bedankte Lotte nog voor het troosten. Hieruit blijkt dat ze hier dus wel echt behoefte aan hebben.

Er zijn op de afdeling veel studenten aan het werk. Er loopt dagelijks een groep mannelijke artsen in opleiding rond op de afdeling die ons wel erg interessant vinden. Als wij langslopen valt het ineens helemaal stil en we worden altijd helemaal nagestaard. Aan mannelijke aandacht sowieso geen gebrek hier ;). Ons huisje is op de bovenste verdieping en ligt helemaal achteraan, als je niet bij ons huisje hoeft te zijn kom je hier niet. Toch lopen er vaak mannen langs die dan verbaast zijn ons hier te zien, toevallig joh! Ook worden we met regelmaat gebeld door nummers die we niet kennen of krijgen we een smsje met: ‘call me please’.

Inmiddels zijn we ook begonnen aan onze opdrachten voor school. Op de kinderafdeling zien we veel ernstig ondervoede kinderen. Het is belangrijk dat deze kinderen dagelijks gewogen worden en dat er dagelijks bijgehouden wordt wat dit kind aan voeding binnenkrijgt. Het wegen wordt met regelmaat overgeslagen en de voedingslijsten zijn nergens te vinden. Dit hebben we samen ingevoerd op de afdeling. Dagelijks hebben wij deze lijsten ingevuld en de kinderen gewogen. Daarnaast hebben we een uitleg over de lijsten opgehangen en de verpleegkundigen uitgelegd wat het belang hiervan is en hoe de lijsten gebruikt moeten worden. De verpleegkundigen staan nauwelijks open voor verandering en alles lijkt teveel moeite. Het zal ons dan ook benieuwen of deze veranderingen daadwerkelijk doorgevoerd worden als wij weg zijn.

Afgelopen week zijn we ook op pad geweest voor onze tijdelijke verblijfsvergunning. We mogen blijven tot uiterlijk 31 December! Dit ging niet zonder moeite.. Woensdag zijn we met Sankung naar de immigratiedienst in Banjul geweest. Hier bleek de brief vanuit het ziekenhuis, die ervoor zorgt dat we de verblijfsvergunning gratis krijgen, niet compleet te zijn. Donderdag zijn we terug gegaan met een nieuwe brief en deze kon wel worden afgegeven. Er werd ons verteld dat we moesten wachten op een telefoontje en dat we dan terug konden komen voor de stempel in ons paspoort. Eenmaal in de auto werden we gelijk al gebeld dat we terug konden komen en kregen we de stempel! Het kost even moeite maar dan heb je ook wat haha.

Op Vrijdag begon ons weekend en zijn we met Sankung naar het strand in Serekunda geweest. We parkeren bij Eddy’s eetcafé waar ze broodje bal en patat met kipsaté verkopen haha. Het strand is mooi en erg lang. Het is er nu nog erg rustig omdat het toeristenseizoen nog niet is begonnen. We lopen een heel stuk en worden regelmatig aangesproken door sportende mannen die even stoer willen doen, mannen die wat willen verkopen of mannen die geld willen. Op het strand wordt veel gevoetbald, we zien fietsers en mensen paardrijden.

Afgelopen zaterdag was het de eerste zaterdag van de nieuwe maand. Dit betekent hier dat er tussen 9.00 en 13.00 uur schoongemaakt wordt. Er wordt van iedereen verwacht dat het hele huis schoongemaakt wordt en op de straten zijn nauwelijks mensen en rijdt er nauwelijks verkeer. Wij hebben niet meegedaan met deze traditie en hebben het rustig aan gedaan ;). Op Zondag hebben we geluncht bij Sankung, rijst met vis, pepers, ui, knoflook en tomatenpasta, waarna we voetbal zijn gaan kijken in de buurt. Arsenal moest tegen Manchester United, en omdat Sankung fan is van Arsenal werd er fanatiek gekeken. Arsenal scoorde 3 keer en Marieke heeft nu nog een piep in haar oor van het geschreeuw haha. Het moet vast een komisch gezicht zijn geweest dat wij als enige vrouwen (en dan ook nog eens blank) tussen al die mannen zaten.

Gisteren zijn we begonnen met stage lopen op de kraamafdeling en de verloskamers. We blijven hier voor 1 week. Van privacy is op deze afdeling geen sprake, want op de verloskamer kunnen tien vrouwen liggen die per twee alleen gescheiden worden door een gordijntje. We vallen met onze neus in de boter want we hebben het geluk dat we gelijk aanwezig mogen zijn bij een bevalling. Voor de vrouw is het haar vijfde kind en de bevalling ging ontzettend snel. Gelukkig is alles goed gegaan en is er een gezonde dochter geboren! Bijzonder om hierbij aanwezig te mogen zijn. De naam weten we nog niet want die wordt hier pas na 1 week gegeven, maar wij adviseren Marieke of Lotte ;). Vandaag hebben we opnieuw stage gelopen op de kraamafdeling en verloskamers. We zijn aanwezig geweest bij 2 keizersneden. We hadden erg leuke pakjes aan die maar 10 maten te groot waren haha. Erg bijzonder om dit mee te maken. We hebben ons verbaasd over de manier van werken. Iedereen loopt in en uit de operatiekamer, er zijn vliegen en de dokter ligt 5 minuten voor de operatie nog te slapen op een tafel…

We schrijven deze blog in het donker want de stroom is uitgevallen door de harde regen en het onweer, typisch iets voor hier. We vermaken ons nog prima hier en kijken uit naar alles wat we nog mee gaan maken!

Liefs, Marieke en Lotte